ویتامین B12 و انرژی زا

ویتامین B12 یکی از مهم‌ترین ویتامین‌های گروه B است.

این ویتامین که با نام کوبالامین هم شناخته می‌شود، برای سلامت بافت عصبی، عملکرد مغز و تولید گلبول‌های قرمز مورد نیاز است.

منابع ویتامین b12 کمبود ویتامین B12 زمانی رخ می‌دهد که سطح آن در بدن بسیار کم شود. این امر می‌تواند منجر به بروز علائم عصبی جبران‌ناپذیری برای فرد بشود. در ایالات متحده آمریکا در حال حاضر بین ۱.۵ تا ۱۵ درصد از جمعیت‌، دچار کمبود این ویتامین هستند.

ما در این مقاله به بررسی عملکرد ویتامین B12 ، نحوه آگاهی از مصرف ناکافی این ویتامین و منابع آن می‌پردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

ویتامین B12 چیست؟

ویتامین ب۱۲ مانند سایر ویتامین‌های گروه B، یک ویتامین محلول در آب است‌. به این معنی که می‌تواند در آب حل شود و از طریق جریان خون حرکت کرده و به نقاط مختلف بدن برسد. بدن انسان می‌تواند این ویتامین را تا چهار سال در خود ذخیره کند‌. محلول بودن این ماده در آب باعث می‌شود بدن بتواند هرگونه مقادیر اضافی آن را از طریق ادرار دفع کند.

ویتامین B12 دارای بزرگترین و پیچیده‌ترین ساختار در بین ویتامین‌ها است. این ویتامین به طور طبیعی، در فرآورده‌های گوشتی وجود دارد. به صورت صنعتی نیز فقط از طریق سنتز تخمیری باکتریایی تولید می‌شود. منابع ویتامین B12 ویتامین b12 به طور طبیعی در محصولات حیوانی مانند ماهی، گوشت، تخم مرغ و لبنیات وجود دارد و معمولاً در غذاهای گیاهی یافت نمی‌شود (نوعی جلبک دریایی که در آشپزی ژاپنی استفاده می‌شود، حاوی مقادیری ویتامین ب۱۲ است.) بهترین مواد غذایی حاوی ویتامین b12 شامل موارد زیر است: گوشت گاو ماهی، به ویژه ماهی ساردین و ماهی تن گوشت مرغ و ماکیان گوشت بره محصولات لبنی مانند شیر، پنیر و ماست برخی از محصولات مخمرهای غذایی تخم مرغ برخی از انواع شیر سویا و غلات صبحانه نیز با ویتامین ب۱۲ غنی شده‌اند.

پیشگیری از کمبود ویتامین‌ها آسان است: یک رژیم غذایی متعادل را دنبال کرده و به اندازه کافی مواد مغذی دریافت کنید. خواص ویتامین B12 برای بدن ویتامین ب۱۲ برای عملکرد طبیعی مغز و سیستم عصبی بسیار مهم است. همچنین در تشکیل گلبول‌های قرمز نقش داشته و برای سنتز و تثبیت پایداری DNA ضروری است. متابولیسم همه سلول‌های بدن به ویتامین ب۱۲ وابسته است، زیرا این ویتامین در سنتز و ترکیب اسیدهای چرب و تولید انرژی نقش دارد‌. ویتامین b12 از طریق کمک به بدن در جذب اسید فولیک (ویتامین B9)، سبب آزاد شدن انرژی می‌شود. بدن انسان در هر دقیقه، میلیون‌ها گلبول قرمز تولید می‌کند. این سلول‌ها بدون ویتامین B12 نمی‌توانند به درستی تکثیر شوند. اگر سطح این ویتامین در بدن بسیار کم باشد، تولید گلبول‌های قرمز کاهش یافته و منجر به کم خونی می‌شود.

ویتامین ب12 برای مصرف موضعی نیز وجود دارد. پزشکان در مواردی از این محصول برای کنترل علائم پسوریازیس و اگزما در بزرگسالان استفاده می‌کنند. این ویتامین در برخی محصولات موضعی برای درمان خشکی پوست نیز به چشم می‌خورد. میزان روزانه ویتامین ب۱۲ مورد نیاز بدن موسسه ملی سلامت در ایالات متحده (NIH) توصیه می‌کند که نوجوانان و بزرگسالان بالای ۱۴ سال، باید روزانه ۲.۴ میکروگرم ویتامین b12 مصرف کنند. این میزان برای خانم‌های باردار و شیرده به ترتیب ۲.۶ و ۲.۸ میکروگرم است. به دلیل این‌که این ویتامین محلول در آب است و مقادیر مازاد آن از طریق ادرار دفع می‌شود، تاکنون گزارشی مبنی بر مسمومیت ناشی از مصرف بیش از حد ویتامین B12 ارائه نشده است. با این حال، همیشه توصیه می‌شود قبل از مصرف مکمل‌ها، با پزشک مشورت کنید. برخی داروها مانند مهارکننده‌های پمپ پروتون (مثل امپرازول) و آمینوسالیسیلیک اسید که برای کنترل بیماری‌هایی مثل کرون (Crohn’s disease) و سایر بیماری‌های التهابی روده استفاده می‌شوند، ممکن است با ویتامین ب۱۲ تداخل داشته باشند و روند جذب آن را با مشکل مواجه کنند. آنتی بیوتیک‌هایی نظیر کلرامفنیکل نیز ممکن است روند تولید گلبول‌های قرمز را در افرادی که مکمل‌های B12 مصرف می‌کنند، دچار اختلال کنند.